Vanaf januari 2015 zijn er wijzigingen doorgevoerd in de organisatie van de langdurige zorg. De rijksoverheid draagt een deel van zijn verantwoordelijkheden over aan de gemeente. Burgers worden opgeroepen om zelf meer verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen leven en hun omgeving. Voordat mensen een beroep kunnen doen op professionele zorg en ondersteuning wordt er eerst gekeken wat er nog mogelijk is vanuit eigen kracht en welke rol het sociale netwerk hierin kan spelen. Het langer zelfstandig thuis wonen van ouderen en mensen met een beperking heeft een aantal gevolgen: risico op eenzaamheid of uitsluiting van de maatschappij én druk op de mantelzorger en naaste omgeving. Daarnaast is thuiszorg kostbaar en gebonden aan tijd.
In dit afstudeerproject is er gezocht naar een manier van huisvesting die inspeelt op bovengenoemde maatschappelijke veranderingen. Dit heeft geresulteerd in het Meergeneratiehuis: een woonvorm waarin de bewoners een multigenerationeel sociaal netwerk vormen en elkaar informele zorg en ondersteuning verlenen als alternatief op intramurale zorg.
Het Meergeneratiehuis is ondergebracht in een naoorlogse portiekflat van het type Dura Coignet, in de Rotterdamse wijk Lombardijen. Bij de transformatie zijn er op verschillende schalen ontmoetingsplekken ontworpen om mensen te stimuleren niet alleen naast elkaar te wonen, maar ook met elkaar. Daarnaast is het gebouw verduurzaamd.